درشمال غرب چابهار در زمینی مسطح دو تپه کوچک گلفشان و یک تپه بزرگ به ارتفاع 50 متر وجود دارد. کوه های گل افشان در جاده کهیر- تنگ (جنوب جاده کهیر- زرآباد) به صوزت مخروطی شکل قرار دارد. این اثر طی یک پدیده مرفولوژیکی ایجاد شده که بیانگر فعالیت های تکتونیکی ( تغییر شکل پوستهٔ زمین بر اثر تنش ها و کرنش های وارده در طول دوران های مختلف) منطقه است. گل خروجی از این تپه به رنگ خاکستری فشرده و سرد از جنس رس و مارن به همراه گاز می باشد و هنگام خروج گل از ترکیدن حباب صدایی شنیده می شود. این پدیده طبیعی که به نافگ دریا شهرت دارد در بیشتر مواقع به دلیل نزدیکی زیاد به اقیانوس هند و به وجود آمدن فشارهای زیادی به پوسته زمین، همچنین بارندگی ها است. در خصوص پدیده کوه گل افشان چابهار باید بدانیم یک پدیده کوتاه مدت است و در حدود 1 تا 2 دقیقه بیشتر طول نمی کشد و پس از اتمام آن در حدود 15 دقیقه باید صبر کرد تا دوباره شاهد به وجود آمدن آن باشیم. در نزدیکی این پدیده چشمه های گل افشان، تپه کوچک و کوتاهی قرار دارد که از دامنه اش گاز بیرون می آید و اگر کبریتی بزنیم آتش شعله ور می شود.
از این گل ها در صنعت سفال، کوزه گری، آجرپزی استفاده می شود. مردم بومی و محلی منطقه، گاهی خود را در این گل ها فرو برده و دلیل این کار اینست که مردم گل ها را شفابخش می دانند و مقداری از این گل ها را همراه خود می برند. اثرات شفا بخش این گل ها اثبات شده است و در درمان بیماری هایی مثل دردهای مفاصل، ستون فقرات، بیماری های عصبی، تنگی عروق، انقباض های عضلانی موثر است.