دانیال نبی از قبیله یهودا و تبارش به پسر چهارم از همسر اول یعقوب بر می گردد و در قرن هفتم پیش از میلاد به پیامبری مبعوث می شود. دانیال در زبان ‌عبری به معنای " خدا قاضی من است"  آمده است. دانیال بعد از فتح بابل به دست کورش، به شوش مهاجرت کرد و در  ۸۳ سالگی در شهر شوش از دنیا رفت. بعد از مومیایی کردن پیکرش، او را در شرق رودخانه شاوور (شاه هور، شاهپور) به خاک سپردند. در منابع تاریخی درباره زندگی حضرت دانیال نیز چنین آمده است که وی در بیت‌ المقدس متولد شد و همزمان با کوروش کبیر و داریوش اول می‌ زیست و مورد محبوبیت این دو پادشاه ایرانی بود. همچنین این سخن گهربار امام علی (علیه السلام) نیز درباره حضرت دانیال نبی در کتب مختلف مشهود است  "هر کس برادرم دانیال را زیارت کند مرا زیارت کرده است". 

در مورد محل دفن او هم نظرات مختلفی وجود دارد. عده ای از تاریخ شناسان معتقدند که در مکان های دیگری به جز شوش ایران، در عراق، بابل، مصر و سمرقند به خاک سپرده شده است. دانیال نبی يكی از پيامبران‌ بنی اسرائيل‌ است‌ و بقعه این پیامبر دارای دو حیاط كه‌ در دور تا این حیاط ها، حجره‌ و ايوان‌ هایی ساخته ‌شده‌ است. بقعه‌ مطهر دانیال نبی در انتهای حياط‌ دوم‌ قرار دارد که این حیاط دارای اتاق هایی برای اسکان زوار دارد. 

وقتی نام دانیال نبی و شهر شوش دانیال به گوش می خورد ناخود آگاه تصوری که به ذهن مخاطب ظهور می کند گنبد متفاوت و زیگوراتی دانیال نبی است. این گنبد اُرچین با معماری زیبا توسط یکی از معماران مشهور شوش در حدود ۲۰۰ سال پیش ساخته شده است. بنای آرامگاه دانیال نبی در سال 1249 خورشیدی به دستور روحانی شیعه جعفر شوشتری و به دست حاج ملاحسین معمار پس از سیل ویرانگر همان سال که باعث تخریب بنای قبلی شده بود، ساخته شد و ضریحی در مرکز آن قرار گرفت. گنبد آرامگاه دانیال نبی به صورت پله ساخته شده شاید دلیل ساخت آن، اعتقادی، زیبا پسندانه و یا حتی بر اساس نیازهای اقلیمی منطقه بوده باشد اما با این حال این را هرگز از یاد نبرد که این آرامگاه از نظر معماری شباهت زیادی به زیگورات چغازنبیل دارد. به گمان برخی از موخان در مورد طرح گنبد ها را از ساقه درخت خرما الهام گرفته باشند که از فراوان ترین درخت های منطقه جنوب کشور است. اگر از همکف بنای بقعه به پایین بروید، به سردابه‌ ای کوچک می رسیم که سنگ قبر اصلی دانیال پیامبر در آنجا قرار دارد و طبق رسم معماری سنتی ایران دانیال نبی در سردابه دفن شده و ضریح مطهر  در بخش همکف قرار دارد. با توجه به اینکه قبر دانیال نبی (ع) به مانند قبر حضرت عباس (ع) سرداب مانند است، آبی که قبر را احاطه کرده است ساکن هست. این آب نه می‌ گندد و نه اینکه متعفن و بدبو شده است.