قنات گوهر ریز جوپار قدمتی طولانی دارد و درمجموع با سه هزار و 556 متر طول با 129 حلقه چاه و در شش رشته با دبی آب 60 لیتر در ثانیه حدود 330 هکتار اراضی باغ شهر جوپار را آبیاری می‌کند و یکی از مزیت‌ های این قنات تأمین آب آن از گسل است. قنات گوهر ریز جوپار، شاهرگ حیات منطقه و سند هوش و ذکاوت گذشتگان ما و از شاخص‌ های هویت ایرانی است. با توجه به ثبت جهانی قنات گوهر ریز انجام مطالعات علمی، ساخت فیلم‌ های مستند، اطلاع‌ رسانی و آگاه‌ سازی نسل جدید برای معرفی قنات و حفظ، نگهداری و ادامه راه گذشتگان ضروری است.
قنات جوپار یکی از بی‌ نظیرترین ساخته‌ های دست بشری است، ساختاری که کیلومتر ها آب را در تاریکی و تنهایی به سمت حیات و زندگی هدایت می‌کند و وقت آن رسیده که به جهان معرفی شود. آنتونی جان فرانسیس اسمیت (متولد ۳۰ مارس ۱۹۲۹ – متوفی ۷ ژوئیه ۲۰۱۴) جهانگرد، ماجراجو، نویسنده و جانورشناس انگلیسی است. وی زمانی مجری برنامه‌ های تلویزیون و روزگاری نویسنده مقاله برای روزنامه‌ های این کشور از جمله روزنامه دیلی تلگراف هم بوده‌ است. در سال ۱۹۵۰ برای نوشتن پایان‌ نامه دوران کارشناسی دانشگاه به دنبال ماهی سفید کور که در آب‌ های سرد و غارها و زیر زمین زندگی می‌کند راهی جوپار و قنات گوهر ریز شد. وی در آن سفر نتوانست آن ماهی را بیابد. اما سفرنامه خود را با نام ماهی سفید کور در ایران نوشت و در سال ۱۹۵۳ در ۲۳۲ صفحه انتشار داد. این کتاب به سرعت شهرت یافت و به چندین زبان اروپائی ترجمه شد. اسمیت در سال ۱۳۸۵ برای سومین بار به کرمان و سپس به جوپار سفر کرد و به قنات گوهر ریز سر زد. وقتی به قنات گوهر ریز رسید بی‌ اختیار خود را در آب قنات افکند. اهالی جوپار از او استقبالی در خور انجام دادند. او سه روز در کرمان و جوپار ماند و خاطره‌ای ماندنی با خود برد. از او پرسیدند چرا چنین به جوپار علاقه‌ مندی. او گفت جوپار دروازه دنیا را به روی من باز کرد. از این جا بود که به ۷۰ کشور سفر کردم و ۳۰ جلد کتاب نوشتم. چوپار عشق اول من بود و کسی یافت نشده که عشق اول خود را فراموش کند.