در شهربابک، ایوب نام غاری است که نقش زیارتگاهی دارد و در کوهی به همین نام که در جنوب شهر دهج از توابع شهربابک واقع شده است. این غار از اواخر فصل بهار که هوا به تدریج گرم می شود تا پایان تابستان که هوا به تریج خنک می شود با عظمت و شکوه خاص خود پذیرای دوستداران طبیعت و مشتاقان خود از شهرها و روستاهای همجوار خود برای تفریح و زیارت می شود. همین نکته باعث شده تا در محیط طبیعی و فرهنگی و اقتصادی شهر دهج و آبادیهای تابع آن اثرات مثبت و منفی زیادی داشته باشد. اعتقاد بر این است که حضرت ایوب مدتی در اینجا زندگی کرده که امروزه اثر آن به صورت رد پای آن حضرت بر سینه صخره ای غار برجای مانده است.
 
غار ایوب بزرگترین دهانه غار آذرین ایران
کوه ایوب که غار ایوب در آن قرار دارد در جنوبشرقی شهر دهج با ارتفاع حدود سه هزار و 200 متر در منطقه کوهستانی دهج که جزو کوههای رشته مرکزی ایران است قرار دارد. ساختار سنگ شناسی این کوه از نوع داسیت-آندزیت مربوط به عهد پلیو-پلیستوسن از دوره های زمین شناسی است این نوع از جنس سنگها بیانگر آذرین بودن آنها است. مشخصات غار ایوب دهانه بسیار بزرگ غار در نیمه های کوه در ارتفاعی بالا است.
 
آبشاری در دل غار
در گوشه ای از دیواره شرقی و از سقف شریان باریکی از آب سال های سال دست نوازشش را بر سینه سخت سنگ سائیده و از آن صخره ای لعل با ظرافتی بی نظیر بوجود آورده است. در پای این دیواره حوضچه ای کوچک قرار دارد که این آب در آن جمع می شود آبی بس خنک و گورا به خصوص برای تشنگانی که خسته از کوه پیمایی به این مکان می رسند با نوشیدن جرعه ای از این آب خستگی راه را از تن بیرون می کنند.
 
حوض آرزوها در غار ایوب
کمی بالاتر در سمت حوضچه جایگاهی هموار و صافی قرار دارد که در مرکز آن چاله کوچک هاونگ مانندی وجود دارد به نام هاونگ یا حوض آرزو معروف است. اعتقاد بر این است که اگر آرزومندی نیت کرده و قطعه ای سنگ را در داخل آن پرتاب کند، اگر سنگ بعد از برخورد مستقیم به بالا و خارج از هاونگ پرتاب شد، آرزوی نیت شده برآورده خواهد شد. در سمت جنوب غربی غار در دل دیواره نازکی از صخره سوراخی دایره مانند با قطر کمی وجود دارد که به سوراخ حلال و حرام مشهور است. بدین گونه که شخص با سر و به صورت خوابیده سعی می کند از آن عبور کند.
 
حوضچه آرزو و سوراخ حلال و حرام
در بین حوضچه و سوراخ حلال و حرام جایگاههایی برای نشستن و استراحت زائرین خسته است که منزلگاه نامیده می شود. در این مکانها محل استراحت، نماز گذاردن، نهار و شام خوردن است البته در زمانهای نه چندان دور بیشتر برای اتراق شبانه استفاده می شد ولی امروزه این کارکرد منزل گاه رو به تضعیف است امروزه بیشتر برای استراحت کوتاه مدت و عبادات استفاده می شود.
 
منزلگاه زیارتگاه و جایگاه بچه مهتابی
حدود ۱۵۰ متر بالاتر از منزلگاه زیارتگاه و جایگاه بچه مهتابی ها قراردارد در محل زیارتگاه محلی گود شده شبیه به ردپای انسانی با فیزیک بدنی قوی وجود دارد که آن را منتسب به حضرت ایوب می کنند. به واقع عامل جذب معتقدین به این غار همین مکان است برای رسیدن به جایگاه زیارت نردبان نصب شده که زائر از آن بالا می رود و زیارت می کنند در مقابل آن جایگاهی برای نماز گذاردن است که سه نفر همزمان می توانند در آن نماز بگذارند. در ارتفاعی پائین تر از این جایگاه در سمت راست محلی است که گفته می شود شبهای جمعه تعدادی کودک که به بچه مهتابی معروفند زمزمه می کنند و افراد حاضر در غار معتقد می توانند بشنوند. در سمت راست ورودی غار در ارتفاع دیواره قسمتی تو خالی است که بایستی با نردبان به آن دست یافت. مردم در زمانهای دور در جلوی آن دیواری ساخته بودند که آنها را در مقابل دشمنان و رقبایشان و سرما و گرما محفوظ نگه می داشت. در پایین کوه که نقطه آغاز صعود به غار است سنگ بسیار بزرگی وجود دارد که به سنگ بارانداز معروف است. زیرا زائرین می توانند با وسایل حمل و نقل قدیمی یا مدرن فقط تا کنار این سنگ بیایند و بقیه راه را مجبورند پیاده طی کنند تا به مقصود خود برسند که چیزی حدود یک ساعت زمان می برد. لذا در اینجا بار بنه خود را پایین آورده و اتراق می کنند، افرادی که به هر علت نمی توانند بالا بروند در همین مکان می مانند به همین دلیل این سنگ به بار انداز معروف است.