دشت هویج

لواسان

مرحوم دکتر حسین کریمان نگارنده کتاب قصران کلمه لواسان را در میان منابع مورد استفاده، نخستین بار در این روایت که مربوط به سال 438 هجری است در نام این کوه یافت و گویا ظاهرا می توان چنین پنداشت که در اصل نام این کوه بوده و بعدها توسعا پهنه دامنه آنرا نیز به مناسبت لواسان خواندند. در باب نام آن وجوه تسمیه هایی ذکر کرده اند که ظاهرا هیچ یک با حقیقت سازگار نمی نماید. برخی آنرا از لواسه گرفته اند و گویند لواسه به معنی کف دست و ناو است و این بخش ناو شکل است و حال آنکه این بخش کوهسنانی است. همچنین جمعی از مردم محل مدعیند که چون در آبادیهای این بخش روباه زیاد است و روباه را لواس گویند، بدین سبب این پهنه را لواسان خوانده اند. گمان نمی رود که این شایعه را نیز رویی در صواب باشد، زیرا نخست آنکه در کتب لغت مورد استفاده چنین معنایی برای لواس ذکر نشده، دیگر آنکه معلوم نیست که آبادیهای این پهنه بخصوص بیش از آبادیهای پهنه مجاور آن روباه داشته اند و روباه را به زیستن در این محل علاقه خاصی بوده باشد. شهر لواسان را از شمال، كوه های ورجین، باغدره، كند و افجه، از سمت باختر كوههای قصران، از سمت شمال خاوری و خاور كوههای ايرا، فيل زمين، لواسانکوه و جاجرود و از جنوب كوههای تلو، قوچک، زينكوه و اراكوه در بر ميگيرند.