روستای هدف گردشگری و زیبای ورکانه در دامنه کوه با نمایی از خانه های سنگی در دهستان الوند کوه شرقی رخ نمایی می کند. روستای ورکانه در نگاه اول شما را به یاد خانه های قرون وسطایی یا دوره رنسانس می اندازد. دیواره خانه ها تماما از خورده سنگ های ریز و درشت و پنجره آنها از چوب و تیرچوبی ساخته شده است. اهالی ورکانه بافت روستا را دلیل بر نبود آجر و خشت در زمان های پدران و پدر بزرگان خود در این منطقه می دانند. اما با مرمت و بازسازی خانه ها در بازدید از روستا خانه هایی با مصالح آجر نیز مشاهده می شود. ورکانه به زبان محلی معادل محلیست که معدن در نزدیکی آن است. روستای ورکانه تاریخچه ای 400 ساله دارد که نام آن در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده و به عنوان منطقه ویژه گردشگری کشور مطرح گردیده است. روستای ورکانه علاوه بر اینکه در فصل های بهار و تابستان مورد بازدید گردشگران است پذیرای اقوام کوچنده و چادر نشین (طوایف قزل یوسف، یارم طاقلو و ورکانی) نیز می باشد. روستای ورکانه همانند روستای دیگر دارای دو رودخانه فصلی سیمین و ورکانه است که قنات روستا و باغات آن را سیراب و سرسبز نکه می دارد. از جاذبه های طبیعی و آب و هوای بکر این روستا که بگذریم آثار تاریخی و مذهبی این روستا عرض اندام می کنند. مسجد قدیمی روستا، آرامگاه امامزاده غیب، قلعه مهری خانم و اصطبل پرورش اسب از جمله جاذبه روستای ورکانه است. جالبی این روستا اینست که در گورستان روستا هیچ سنگ قبری وجود ندارد. از محصولات باغی روستای ورکانه می توان به بادام، گردو، زردآلو، انگور، سیب و از غداهای محلی روستا آبگوشت محلی، انواع کباب و انواع آش مانند آش اوماج، آش پلته، آش واره، آش جو و ترخینه اشاره کرد.
قلعه مهری خانم روستای ورکانه جز قلعه های اربابی است که در ابعاد 20*12 در دو طبقه با زیر بنایی به مساحت 330 متر بنا شده. معماری این قلعه برگرفته از پلان های چلپایی ایرانی (صلیب شکل) است.