دشت لار از شمال به کوههای شهرستان نور مازندران از شرق و شمال شرق به کوه دماوند، از جنوب شرق به ایرا، شهرستان دماوند و پلور آمل از جنوب به افجه و امامه و لواسان بزرگ و از غرب به خاتون بارگاه و گرمابدر کشیده شده است. عنوان دشت لار در سال ۵۴ به عنوان پارک ملی لار تبدیل شد. لار در ادوار تاریخی جزئی از ناحیه تاریخی قصران از توابع ری به حساب می آمده است که در کتب تاریخی مکررا از آن با نام لار قصران یاد شده است. از دیرباز به سبب خوش آب و هوایی محل اردوگاههای پادشاهان در فصل گرما بوده است. تقریبا تمامی جانداران و گیاهان منطقه البرز مرکزی در این پارک وجود دارند. قزل آلا خالدار قرمز از جمله ماهیان تحت حفاظت بوده که در این منطقه یافت می شود. دشت لار با گلهای زرد و شقایق های بی شمارش و وجود چشمه سارهای فراوان همیشه جذابیت خود را حفظ کرده است.