کازا میلا ساختمانی مدرن واقع در بارسلونا اسپانیاست که با عنوان محبوب La Pedrera نیز شناخته می‌شود. این بنا آخرین کار ساختمانی طراح و معمار اسپانیایی، آنتونی گائودی بود که کار ساخت آن از سال 1906 تا 1912 به طول انجامید. این ساختمان در سال 1906 توسط یک تاجر و همسرش راه‌اندازی شد. در آن زمان، کازا میلا به سبب نمای موج‌دار آن که از جنس سنگ بود، بحث‌برانگیز شد. نوآوری سازه این بنا شامل ستون‌های حامی سنگی و طبقاتی بدون دیوارهای باربر، همچنین، گاراژ زیرزمین بود.

در 24 ژوئیه 1969، این اثر گائودی به عنوان بنایی تاریخی- هنری به رسمیت شناخته شد. این اولین قدم برای جلوگیری از تخریب بیشتر ساختمان بود. کازا میلا در اوایل سال 1980 میلادی، وضعیت بدی داشت و بسیاری از طرح‌های رنگی فضاهای داخلی آن به حال خود رها شده بود؛ اما پس از آن، بنا ترمیم شد و بسیاری از رنگ‌های اصلی آن زنده شدند.

در سال 1984، کازا میلا به عنوان بخشی از میراث جهانی اثر گائودی معرفی شد. در ابتدا، شورای شهر تلاش کرد طبقه اصلی بنا را برای برپایی دفتر المپیک 1992 اجاره کند. در نهایت، روز قبل از کریسمس 1986، این بنا به مبلغ 900 میلیون پزوتا خریداری و در 19 فوریه سال 1987، اقدامات ضروری و مورد نیاز برای ترمیم و تمیز کردن نمای آن آغاز شد.

ساختمان کازا میلا در هر طبقه 1323 متر مربع وسعت دارد و در زمینی به مساحت 1620 متر مربع احداث شده است. کازا میلا نتیجه ترکیب دو ساختمان است که در اطراف دو حیاطی احداث شده‌اند که نور لازم برای 9 طبقه را تأمین می‌کنند. از بخش‌های قابل توجه این ساختمان، سقف پنجره‌دار، خروجی راه‌پله، فن‌ها و دودکش‌ها هستند. همه این عناصر، از جنس سنگ آهک، سنگ مرمر شکسته یا شیشه و تابع معماری خاصی هستند؛ به طوری که تبدیل به بخش‌هایی واقعی از ساختمان و یکپارچه با آن شده‌اند.

این ساختمان، نهادی منحصر به فرد است که در آن، شکل بیرونی از بخش داخلی پیروی می‌کند. گائودی می‌خواست مردمی که در آپارتمان‌ها زندگی می‌کنند، یکدیگر را بشناسند. بنابراین، در هر دو طبقه تنها یک آسانسور را تعبیه کرد تا به برقراری ارتباط مردم در طبقه‌های مختلف کمک کند. شاخصه اصلی کازا میلا، نمای سنگی باربر آن است؛ به این معنی که این بنا بی‌نیاز از دیوارهای باربر است. این سیستم ساخت و ساز اجازه می‌دهد از یک سو، امکان تعبیه دهانه‌های بزرگ در نمای ساختمان وجود داشته باشد که اجازه می‌دهد نور بیشتری وارد خانه‌ها شود؛ و از سوی دیگر، ساختار آن بی‌نیاز از ستون‌های مختلف باربر است؛ به طوری که تمام دیوارها را می‌توان بدون تأثیر بر ثبات ساختمان تخریب کرد. این امکان اجازه می‌دهد که صاحبان خانه‌ها با توجه به سلیقه خود بتوانند بدون هیچ مشکلی، طراحی داخلی خانه را تغییر دهند.